Ainteracción entre estética e teatro deu lugar, ao longo da historia, a un amplo abano de reflexións e realizacións prácticas. Delas derivan os estilos escénicos que trazan diferentes camiños para configurar os mundos dramáticos. Desde Aristóteles ás últimas vangardas do século XX, esta relación foi sumamente fructífera, como mostra Miguel Vázquez Freire nun estudo no que se espoñen os principios básicos da estética teatral.

o autor presenta, modestamente, este breve ensaio como unha «miscelánea de comentarios». E, en efecto, na súa pescuda arredor do crucial concepto de verdade, Guillermo Domínguez recorre a un coidadoso e persoal exercicio de hermenéutica que lle leva a se enfrontar con textos (as veces, a penas frases) esenciais de Aristóteles, Schopenhauer, Platón, Hegel e Wittgenstein. Pero o resultado final é moito máis que unha simple miscelánea. Hai nestas apretadas liñas unha atrevida, orixinal e coherente proposta sobre a verdad e mesma que, lonxe de escepticismos paralizantes, se abre nunha afirmación de liberdade. Porque, como o propio autor sinala nas consideracións finais que pechan o ensaio, a procura da verdade é posible e nela atópase unha das claves da liberdade humana.

¿Cómo se relacionan los niños y los jóvenes con la televisión? este interrogante es el punto de partida del que arrancan los autores para abordar los problemas derivados del consumo de la oferta televisiva por parte de niños y jóvenes. Se impone la necesidad de que padres y educadores entiendan y orienten las relaciones de sus hijos y alumnos con la televisión y sus emisiones.

Unha ollada galega e orixinal da historia da literatura infantil e xuvenil.
Por que o lobo debe seguir comendo á Carapuchiña?
Era Alicia unha nena burguesa?
Contra a absurda concepción de opoñer unha cultura «elevada» fronte á literatura infantil e xuvenil.
Un libro para coñecer a lix galega universal.

Doroteo Acuña, policía xubilado, recibe na cidade da Coruña, onde reside, unhas enigmáticas postais enviadas desde Roma polo seu vello amigo e antigo xornalista Francisco Bouzón. Acuña e Bouzón forxaran a súa amizade moitos anos antes, en pleno franquismo, mentres indagaban un escuro suceso nunha vila mariñeira da costa galega. Radia Ludescu, un profesor romanés refuxiado en España e protexido da Falanxe, o cego Luís Ruzo e o falanxista Paco, que tiveran algo que ver naquel suceso, reaparecen case corenta anos despois en Roma para abrir un novo caso no que se mesturan o achado dun vello papiro, crenzas esotéricas e unha posible conxura político-relixiosa. Doroteo Acuña, coa insólita colaboración dunha singular monxa, vaise ver envolto nese enredo, malia estar seguro, desde o primeiro momento, de que a súa solución está fóra do alcance dun tranquilo policía xubilado.

Arno ó baixar do aerobús, de volta da escola, atopou ós vehículos da policía e a dúas ambulancias aparcadas diante da súa casa, unha inmensa torre de oitenta e cinco andares, habitada por duascentas familias. Arno soubo con total seguridade que a traxedia ocorría na súa casa e que nela os seus pais desempeñaban un papel sobranceiro e doloroso. Na mesma porta, un equipo móbil de televisión tomaba imaxes, mentres o comentarista, co micrófono na man, discutía cun policía que se negaba a deixalo pasar ó interior. «Comprendo como te sentes, –díxolle o inspector Lesoto–, pero seguramente terás interese en que descubramos os culpables deste crime».

Anxos en tempos de chuvia é a historia dunha rapaza e tres rapaces que morren na madrugada viguesa dun sábado nun accidente de automóbil. Moncho, irmán de Anxos, a rapaza falecida non quere aceptar as explicacións oficiais sobre a causa do accidente. A partir deste momento Moncho actúa coma un investigador, si, coma un detective que anda na procura de pegadas. Pero, en certo modo, coma un detective ó revés, porque o que Moncho busca non son as pegadas dun crime, senón pegadas dunha inocencia. A novela cunha trama artellada moi coidadosamente, aborda dende temas tan actuais como a problemática dos accidentes de tráfico, a droga, o consumo de alcohol, a sida, o rock bravú, a lingua e a identidade galegas..., ata os temas de sempre da mocidade como o amor, a iniciación á sexualidade adulta, a reflexión sobre a relixión e a existencia, e sobre todo, a consideración da morte como unha experiencia vivida.